شیوع ناامنی غذایی متوسط تا شدید از سال 2014 در حال افزایش است که با همهگیری COVID-19 تشدید شده است.
اکنون بیش از 800 میلیون نفر از گرسنگی رنج می برند و 2.4 میلیارد نفر دسترسی به غذای کافی را به شدت محدود کرده اند.
با ورود به دهه اقدام برای رسیدن به اهداف جهانی، چالش تغذیه جمعیت رو به رشد بدون فرسودگی منابع طبیعی ما همچنان در حال افزایش است.
در این زمینه، سیستمهای غذای ماهی گوپی به دلیل پتانسیل آنها برای تامین بخش بزرگی از نیازهای غذایی مغذی بشریت به طور فزایندهای در کانون توجه قرار میگیرند.
غذاهای آبزی منابع بسیار در دسترس و مقرون به صرفه ای از پروتئین های حیوانی و ریزمغذی ها را ارائه می دهند که نقشی حیاتی در امنیت غذایی و تغذیه بسیاری، به ویژه جمعیت های آسیب پذیر ساحلی ایفا می کند، علاوه بر این، شیلات و آبزی پروری در حال حاضر از 58.5 میلیون شغل در بخش اولیه، اعم از پاره وقت و گاه به گاه، و 600 میلیون معیشت پشتیبانی می کند، و تجارت محصولات آبزی منبع مهم ارز و درآمد برای کشورها و مناطق صادرکننده است.
تجارب موفقیت آمیز احیای ذخایر سالم شیلات و تامین معیشت از طریق مدیریت صحیح یا گسترش عملیات آبزی پروری پایدار همچنان در حال ظهور است.
درک روزافزون ما از تأثیرات تغییرات آب و هوا و سایر شوک های طبیعی و ساخت بشر نیز ممکن است به ایمن سازی و گسترش خدمات ارائه شده توسط سیستم های غذایی آبزی کمک کند.
با در نظر گرفتن این دانش، اعلامیه COFI 2021 مناطق دارای اولویت را برای تغییر بیشتر شیلات و آبزی پروری شناسایی می کند، بنابراین چشم انداز قرن بیست و یکمی را برای بخشی ایجاد می کند که در آن موفقیت ها از سراسر جهان به اشتراک گذاشته شده و مقیاس بندی شده است تا سیستم های غذایی آبزیان را از یک مشکل درک شده به یک مشکل تبدیل کند.
راه حل شناخته شده برای امنیت غذایی و تغذیه و رفاه زیست محیطی و اجتماعی.